“Tijdens een vakantie in Ierland heb ik kennis gemaakt met een leuke Nederlandse jongen – en ben hem achteraan gegaan. Natuurlijk deed ik dat – ik ben Canadees en het strijdkreet van onze Mountees is dat : We always get our man”
Dat was in 1975.
Ik ben toen al meteen aan de slag gegaan met Engels les geven aan al de vriendinnen van mijn schoonmoeder en besloot toch te gaan studeren in Nederland waar ik Engels taal- en letterkunde aan de Vrije Universiteit ging oppakken. Ik had Frans en Italiaans gestudeerd in Canada- maar besefte al gauw dat, om de kost te verdienen en de wereld een beetje te zien , was Engels veel handiger. Toch, kennis kunnen ze nooit van je afpakken en de jaren die ik besteed heb aan andere talen hebben zich ook in meervoud terug betaald. En veel meer van de wereld dan Nederland heb ik ook niet gezien. Ik bleef bij mijn Nederlander.
Al sinds 1994 sta ik voor de klas. 8 jaar op middelbare scholen, 6 jaar als free-lancer ( kleuters tot burgermeesters, van veevoer tot vliegtuigen) en nu heeft de crisis mij zachtjes maar duidelijk weer terug de les lokaal in geduwd. En ik vind die leerlingen , die pubers, echt fantastisch!
Daarnaast, geef ik nog altijd bijles. Les geven aan kleine groepen van gemotiveerde volwassenen is een luxe in deze vak, en als ik mijn ervaring, kennis en liefde voor mijn vak kan delen, en samen werken met mensen die aan zichzelf willen werken- doe ik dat graag. De mooiste woorden die ik hoor in mijn les lokaal zijn: “Is ’t tijd? Nu al? “